Niedaleko ruin zamku znajduje się zachowany w dobrym stanie dwór. Pochodzi on z drugiej połowy XIX w. i został wzniesiony w stylu klasycystycznym. Za dworem jest park ze zróżnicowanym starodrzewem. Zakładanie parków przy dworach było charakterystycznym elementem w dawnych czasach.
Jaka jest jednak historia tego miejsca? Dlaczego właśnie tu usytuowano w XIX wieku dworek, którego właściciele zarządzali ponad 1000 ha folwarkiem?
W połowie XIV wieku zbudowano w zakolu rzeki Młynówki zamek krzyżacki. Po zachodniej stronie rzeki znajdowało się wtedy podzamcze (w miejscu obecnego dworu). W roku 1401 liszka, czyli osada rzemieślnicza, która mieściła się od wschodniej strony, tam gdzie stoi kościół, otrzymała przywilej lokacyjny. Nie dotyczył on jednak terenów po zachodniej stronie rzeki!
Do zamku przynależał młyn wodny usytuowany obok niego od południa oraz folwark, który rozwinął się z podzamcza, z ponad 22 łanami (367,8 ha) gruntów. W 1412 r. było tu 70 koni roboczych, 100 świń i 268 owiec. We własnej karczmie sprzedawano piwo warzone w browarze zamkowym, który z dużym prawdopodobieństwem znajdował się na podzamczu.
Folwark zamkowy przynosił dochody ze sprzedaży sera, masła, skór, ryb, zboża, słodu i chmielu. W 1448 r. prokurator uskarżał się na brak dochodów ze smolarni i z lasów, które na dwie mile (czyli ok. 10 km) dookoła były już całkowicie wyeksploatowane.
W 1838 r. folwark, należący do domeny państwowej, traktowany był jako osobna jednostka administracyjna, liczył 6 dymów i 140 mieszkańców. Po tym roku folwark sprzedano w prywatne ręce. W II poł. XIX wieku na tym terenie stanął dwór.
Od 1871 r. wymieniany jest jako właściciel dworu Edward Klugkist. Majątek jego liczył 3380 mórg (ponad 1000 ha). Przed II wojną światową na ziemiach należących do dworu była gorzelnia, młyn wodny, pieczarkarnia. Cmentarz rodowy znajduje się, nie w parku jak można by przypuszczać, lecz na cmentarzu ewangelickim za kościołem. Jest on obecnie zabytkiem i otoczony jest otynkowanym, już rozpadającym się murkiem.
Pod koniec wojny, w roku 1945 Rosjanie zajęli Szestno. Nie zniszczyli budynków, ale ograbili dwór. Przed budynkiem zgromadzono meble, fortepian, rowery, maszyny, które wywieziono w nieznanym kierunku.
Po wojnie zespół dworsko-parkowy stanowił własność PGR-u. Kombinat rolny należał do większych w okolicy. Obejmował wsie Szestno, Wyszembork, Boże, Rydwągi, Lembruk. Od czasu wyprzedaży majątków po PGR-owskich na początku lat 90-tych XX wieku całość została nabyta przez osobę prywatną.
Przeczytaj o historii Szestna...
