Ścieżka przyrodnicza Rezerwat Zakręt

SPIS TREŚCI

Informacje ogólne
Położenie
Informacje szczegółowe
Historia
Galeria
Kontakt
Atrakcje w pobliżu
Noclegi w pobliżu

ARTYKUŁ ŚCIEŻKA PRZYRODNICZA REZERWAT ZAKRĘT

Długość ścieżki – 3 km
Czas przejścia – ok. 1,5 godz.

Ścieżka przyrodnicza prowadząca przez rezerwat „Zakręt” zaczyna się i kończy we wsi Krutyń. Za mostem na rzece Krutyni idziemy w stronę lasu jaworową alejką, a następnie drogą przez las mieszany z dominującą sosną, grabem i świerkiem. Przy szlabanie mijamy pomnikowy dąb szypułkowy nazwany „Dębem Krutyńskim”.

Po przejściu przez około 500 m przez las, w lewo odchodzi droga do rezerwatu. Naprzeciwko rozwidlenia dróg stoi kolejny pomnik przyrody „Zakochana Para”. Jest to ponad stuletni dąb oplatający konarami sosnę.

⇒ Położenie

Rezerwat Zakręt położony jest 1 km na zachód od wsi Krutyń, przy drodze do jeziora Mokrego.

⇒ Informacje szczegółowe

W rezerwacie

Idziemy drogą, gdzie na rozwidleniu kierujemy się w prawo. Po lewej stronie mijamy bagnistą nieckę porośniętą podsychającymi brzozami (z nadmiaru wody). Dalej las brzozowy przechodzi w bór bagienny.

Jezioro dystroficzne

Dochodząc do pierwszego jeziorka po lewej stronie drogi, wchodzimy na pomost prowadzący niemal do odkrytej tafli wody. Stąd można obejrzeć jeziorko i charakterystyczną roślinność torfowiskową.

Jeziorka te wypełniają kilkumetrowe zagłębienia o nieprzepuszczalnym gruncie i zasilane są jedynie wodami opadowymi i gruntowymi z otaczającymi je wzniesień morenowych. Woda w jeziorze ma odczyn kwaśny.

Można tu prześledzić zarastanie wolnej powierzchni wodnej jeziora przez rośliny torfowiskowe. Jeziora zarastają od obrzeży ku centrum. Następuje to w wyniku nasuwania się na powierzchnie wodną kożucha mszystego, złożonego głównie z mchów torfowców i roślin kwiatowych. Fragmenty kożucha ulegają niekiedy oderwaniu pod wpływem mrozów i wiatrów i przesuwane są po powierzchni jeziora jako pływające wyspy.

Flora rezerwatu

Możemy poznać tu charakterystyczne gatunki roślin torfowiskowych. Od strony lustra jeziora, w brzeżnej partii kożucha torfowcowego zwraca uwagę biało kwitnaca przygiełka biała. W głąb torfowiska pojawiają się następnie gatunki, jak: owadożerna rosiczka okrągłolistna, turzyca bagienna oraz bagnica torfowa. Z rodziny wrzosowatych licznie reprezentowanych na torfowisku występują: modrzewnica zwyczajna o wydłużonych skórzastych liściach i białawym spodzie, żurawina błotna z jadalnymi czerwonymi owocami, bagno zwyczajne przypominające opadłe gałązki sosnowe o charakterystycznym, ostrym zapachu, borówka bagienna z jagodami o silnym nalocie, nazywana pijanicą z powodu substancji wywołującej oszołomienie, a także borówka brusznica w zewnętrznych partiach bory bagiennego.

Bór bagienny charakteryzują ponad stuletnie sosny, niskorosłe, o niewielkim obwodzie, często pokrzywione w wewnętrznej partii od strony jeziora.

Idąc dalej, za pomostem po lewej stronie, stopniowo okrążamy jeziorko. Po prawej możemy obserwować na wzgórzu morenowym bór sosnowy z charakterystycznym podrostem dębowym. Dęby te nie zostały posadzone przez leśników tak jak sosny, lecz są efektem magazynowania żołędzi pod mchem przez…

Fauna rezerwatu

… ptaka z rodziny krukowatych – sójkę Wskazuje na to różnowiekowość młodych dębów. W innych, żyźniejszych partiach rezerwtu rosną fragmentu grądów – lasów liściastych z dorodnymi dębami, skąd sójki wybierają żołędzie. W rezerwacie żyje również kilkadziesiąt innych gatunków ptaków. Do najciekawszych należą: gągoł, jarząbek, polujący nad jeziorkiem puchacz oraz brodziec samotny.

Spośród ssaków w rezerwacie możemy spotkać między innymi: dziki, jelenie, wiewiórki, jenoty oraz nietoperze – karlika malutkiego i większego.

Po okrążeniu jeziorka, przez kładkę na podmokłej grobli i dalej obok "Mazurskiego Dębu Bartnego" – pomnika przyrody, wracamy do wsi Krutyń.

Ścieżka przyrodnicza nie jest przeznaczona do jazdy quadami!

Pobierz folder-Ścieżka przyrodnicza Rezerwat Zakręt (pdf)

⇒ Historia

Rezerwat Zakręt utworzony w 1957 r. na wniosek prof. Władysława Szafera, znanego botanika i działacza ochrony przyrody, początkowo obejmował dwa jeziorka śródleśne z otaczającym borem bagiennym i grądem o powierzchni 37,8 ha. W 1982r. z inicjatywy Tadeusza Góralskiego, inspektora Lasów Państwowych, rezerwat został powiększony o trzecie jeziorko i płat boru bagiennego, do powierzchni 105,3 ha.

⇒ Galeria