Jak zbierać

"Grzybobranie" Franciszek Kostrzewski
Ilustracja do III Księgi "Pana Tadeusza"

Każdą cechę znalezionego okazu trzeba porównać z cechami grzyba przedstawionymi w opisie lub widocznymi na zdjęciu. Jeśli choć jedna z nich nie ma odpowiednika, należy uznać, że znaleziony grzyb nie jest tym, który został opisany lub sfotografowany.

Nie należy zbierać grzybów zbyt młodych i nierozwiniętych, ponieważ takie okazy mogą jeszcze nie mieć wszystkich cech niezbędnych do ich jednoznacznej identyfikacji. Nieprzestrzeganie właśnie tej zasady jest między innymi częstą przyczyną spożywania muchomora sromotnikowego jako pieczarki lub kani.

Nie należy zbierać grzybów zbyt starych, zaczerwionych (zarobaczonych) i wodnistych, ponieważ mogą być szkodliwe dla zdrowia. Pozostawione w lesie rozsieją zarodniki, co będzie bardziej korzystne.

Grzyby zbieramy do przewiewnych koszy lub łubianek. Torby, worki plastikowe, reklamówki itp. są niedopuszczalne, ponieważ grzyby łatwo się w nich łamią, kruszą i zaparzają, a wtedy nawet w jadalnych grzybach mogą się wytworzyć substancje niebezpieczne dla zdrowia i życia.

Grzyby wykręcamy delikatnie z podłoża tak, żeby nie uszkodzić grzybni i po oczyszczeniu układamy w koszyku trzonami do góry. Można ewentualnie odciąć owocnik nożem, jeżeli wykręcenie jest trudne (np.: okaz ma krótki trzon i bardzo duży kapelusz, lub trzon jest bardzo kruchy), ale wtedy pozostałość trzonu należy również wydobyć z podłoża i zabrać ze sobą. Podstawa trzonu może posiadać cechy niezbędne do identyfikacji grzyba (np.: pochwę, inne zabarwienie lub charakterystyczny kształt) i może uratować nam życie.

Pod żadnym pozorem nie wolno ścinać samych kapeluszy i pozostawiać trzonów, wtedy łatwo jest zjeść muchomora sromotnikowego jako gołąbka zielonawego (najwyraźniejsze cechy odróżniające te dwa gatunki znajdują się właśnie na trzonie - muchomor sromotnikowy posiada pierścień, pochwę i zgrubienie nasady trzonu).

Nie wolno niszczyć grzybów niejadalnych i trujących, ponieważ są pokarmem dla zwierząt leśnych, są symbiontami drzew i krzewów. Należy oszczędzać też grzyby rzadkie i ginące nawet jeśli są jadalne.

Po powrocie z grzybobrania należy grzyby posegregować według gatunków i rozłożyć je w suchym, przewiewnym miejscu, żeby nie spleśniały i nie zaczęły się psuć.

Jeśli mamy wątpliwości, czy wszystkie zebrane grzyby są jadalne, nie wolno stosować sposobów rozpoznawania gatunków trujących po zabarwieniu cebuli podczas gotowania, lub ciemnieniu srebrnej łyżki zanurzonej w potrawie z grzybów, ponieważ są to szkodliwe przesądy!