Kamienica pod numerem 53 przy ulicy Warszawskiej pochodzi z początku XX wieku. Jest budynkiem, który łączy w sobie cechy stylu eklektycznego i secesyjnego. Eklektyzm jest stylem, który łączy w sobie w sposób swobodny różne cechy innych stylów architektonicznych. Często jest tak, że połączone ze sobą style w budowli eklektycznej w ogóle do siebie nie pasują, nie współgrają. Głównie eklektyzm rozwinął się w czasie XIX i na początku XX stulecia, zbiegł się w czasie z nurtem secesyjnym. Na połączenie różnych stylów  w kamienicy pod numerem 53 wskazują neoklasycystyczne naczółki trójkątne, neogotyckie pinakle w zwieńczeniu i secesyjne opaski okienne, miękko wyprofilowane.

Kamienica przy ulicy Warszawskiej 53


Dolna część fasady otynkowana i pokryta boniowaniem. Całość fasady w górnych kondygnacjach wypełniona cegłą w wątku kowadełkowym.
    Drugą kamienicą eklektyczną na ulicy Warszawskiej jest kamienica pod numerem 4A. Budynek został wybudowany na początku XX wieku.

Kamienica przy ulicy Warszawskiej 4A, ozdobne lukarny, ażurowy balkon i modyliony


Część przyziemna jest boniowana, a wyższe kondygnacje wypełnione czerwoną cegłą. Kamienica jest symetryczna, po środku znajduje się otwór drzwiowy z przepięknie, bogato zdobionymi drzwiami. Nad wejściem od strony frontowej znajduje się balkon żeliwny, ażurowy, ozdobiony liśćmi akantu. Tylko okno balkonowe posiada naczółek trójkątny z ornamentem roślinnym. Pozostałe opaski okienne przyozdobione zostały agrafami. Pod gzymsem spoczywa rząd agraf z perełkowaniem i liściem akantu. W najwyższej części zwieńczenia po obu stronach znajdują się niewielkie lukarny z sterczynami. W lukarnach umieszczono owalne okienka, całość oprawy jest niezwykle finezyjnie przyozdobiona okuciem. Obie lukarny zostały przykryte łukowatym naczółkiem. W zwieńczeniu kamienicy znajduje się duży otwór okienny, a nad nim niewielki okulus.
    Przenosząc się na ulicę Roosevelta można obejrzeć również dwie eklektyczne, sąsiadują ze sobą kamienice.


 

Kamienica przy ulicy Roosevelta 27A
Kamienica przy ulicy Roosevelta 29

 

W kamienicy pod numerem 29 obecnie znajduje się Państwowa Szkoła Muzyczna I-ego Stopnia. Obie kamienice są boniowane w części przyziemia, jak również pokryte cegłą w obrębie wyższych kondygnacji. Kolejnym wspólnym elementem są żeliwne, kratowane balkony z przyozdobieniem akantowym. Kamienice znacznie różnią się od siebie w części zdobień i kolorystyce, co jednak aż tak bardzo ich od siebie nie odróżnia. Dopiero, gdy zwróci się uwagę na ornamentykę, zdobienia dostrzega się różnice. Warto przyjrzeć się ciekawym zdobieniom zwieńczeń obu kamienic, ornamentom w płyciznach naczółków. Znajdują się tu warte uwagi, jak w większości mrągowskich kamienic, lukarny zakończone trójkątnymi naczółkami. Zwieńczenia z pinaklami i naczółkami w kształcie trójkątów lub zakończenie zwieńczenia z konchą, muszlą architektoniczną w środku płycizny.
    Kolejnym bardzo bogato zdobionym mrągowskim zabytkiem eklektycznym jest kamienica przy ulicy, Królewieckiej 49, która pochodzi z 1902 roku.

Kamienica przy ulicy Królewieckiej 49

 

Kamienica jest boniowana, a w wyższych partiach wypełniona cegłą. Naczółki drugiej kondygnacji są łukowate z wypełnieniem głowy aniołka wpisanej w liście akantu. Innym elementem kamienicy, na który od razu zwraca się uwagę jest zdobione ślimacznicami zwieńczenie zbiegające do góry w trójkąt zakończony konchą i sterczyną. Symetryczne lukarny opracowane miękką linią, zwieńczone naczółkami łukowatymi ze sterczynami także dodają kamienicy patetyczności. Ciekawym elementem są także drewniane przeszklone drzwi frontowe, bogato zdobione głowami lwów. Kamienica posiada dwa balkony żeliwne od tych, które można było spotkać w poprzednich budynkach.
    Ostatnią mrągowską kamienicą w stylu eklektycznym w zabytkowym centrum jest kamienica przy ulicy Mały Rynek 5.

 

 Kamienica przy ulicy Mały Rynek 5 
 Główka putta z lokiem w liściach akantu

 

Ta kamienica również cechuje się podobnymi wyznacznikami jak poprzednie, jednak warto też się jej przyjrzeć z bliska. W części przyziemia jest boniowana, wyżej ceglana. Okna przykryte są naczółkami trójkątnymi z główkami aniołków udekorowanymi liśćmi akantu w płyciznach. Wyżej znajdują się lukarny przykryte daszkiem dwuspadowym. W lewej części kamienicy największa lukarna przyozdobiona trójkątnym zwieńczeniem. Pod nim, na tej samej osi znajduje się balkon ażurowy ze zdobieniami w narożach liśćmi akantu.

Ola Chrostowska